Psychoterapia Gestalt zakłada całościowe podejście do człowieka uwzględniając myśli, emocje, doświadczenia płynące z ciała, duchowość i zmysłowość. Jesteśmy całością i by móc w pełni zrozumieć siebie potrzebujemy zwrócić uwagę na wszystkie aspekty naszej osoby. Nie jesteśmy także oddzieleni od środowiska, w którym funkcjonujemy. Potrzebujemy, więc uwzględnić jak wpływa ono na nas, by móc odkryć nasze powiązania i ich wpływ na nasze życie.
W trakcie psychoterapii Gestalt pracujemy nad poszerzeniem świadomości człowieka w obszarze jego potrzeb, emocjonalności oraz schematów, które sprawiają mu problemy w życiu, uniemożliwiając często kontakt z innymi. Koncentrujemy się na “tu i teraz”, jednocześnie uwzględniając przeszłe doświadczenia i przeżycia, które wpływają na obecne funkcjonowanie.
Do satysfakcji z życia potrzebne są człowiekowi relacje i tworzenie więzi z innymi. Dlatego kluczowym aspektem w psychoterapii Gestalt jest relacja terapeutyczna zorientowana na otwartość, poszanowanie i poczuciu bezpieczeństwa.
Terapia oparta na współczuciu początkowo została opracowana przez profesora Paula Gilberta dla osób dotkniętych z chroniczną i złożoną depresją, z wysokim poczuciem wstydu oraz samokrytycyzmu. Ludzie ci borykali się ze standardowymi terapiami, w których uczyli się (w większości w sposób poznawczy), że ich wstyd nie jest w większości przypadków adekwatny, a krytyczne myślenie o sobie jest nadmierne.
Niestety to zrozumienie (zmiana myślenia) nie przekładało się na to jak się czuli. W swojej pracy nad stworzeniem podejścia opartego na współczuciu profesor opierał się na uwzględnieniu ewolucji, neuronauki oraz psychologii społecznej i rozwojowej.
Współczucie dla siebie samego to bycie dla siebie przyjacielem zamiast największym krytykiem. Dla wielu z nas bycie dla siebie samego życzliwym jest nieznaną umiejętnością stojącą w opozycji do mocno rozwiniętego krytyka. Rozwijanie współczucia dla siebie samego to większa akceptacja siebie oraz zwiększanie umiejętności dbania o siebie na wielu różnych poziomach.