Psychoterapia Gestalt

  1. Żyj teraz. Zajmuj się tym, co jest teraz, a nie przeszłością lub przyszłością.
  2. Żyj tutaj. Dawaj sobie radę z tym, co obecne, a nie z tym, czego nie ma.
  3. Przestań sobie coś wyobrażać. Doświadczaj tego, co realne.
  4. Powstrzymaj niepotrzebne myślenie. Raczej smakuj i spostrzegaj.
  5. Raczej wyrażaj siebie, zamiast manipulować, wyjaśniać, oceniać czy osądzać.
  6. Doświadczaj nieprzyjemności i bólu tak samo, jak przyjemności. Nie ograniczaj swojej świadomości.
  7. Nie akceptuj żadnego „powinienem” innego niż twoje własne.
  8. Weź pełną odpowiedzialność za swoje czyny, uczucia i myśli.
  9. Poddaj się byciu takim, jakim jesteś.

Cechy psychoterapii Gestalt

Psychoterapia Gestalt zakłada całościowe podejście do człowieka uwzględniając myśli, emocje, doświadczenia płynące z ciała, duchowość i zmysłowość. Jesteśmy całością i by móc w pełni zrozumieć siebie potrzebujemy zwrócić uwagę na wszystkie aspekty naszej osoby. Nie jesteśmy także oddzieleni od środowiska, w którym funkcjonujemy. Potrzebujemy, więc uwzględnić jak wpływa ono na nas, by móc odkryć nasze powiązania i ich wpływ na nasze życie.

W trakcie psychoterapii Gestalt pracujemy nad poszerzeniem świadomości człowieka w obszarze jego potrzeb, emocjonalności oraz schematów, które sprawiają mu problemy w życiu, uniemożliwiając często kontakt z innymi. Koncentrujemy się na “tu i teraz”, jednocześnie uwzględniając przeszłe doświadczenia i przeżycia, które wpływają na obecne funkcjonowanie.

Do satysfakcji z życia potrzebne są człowiekowi relacje i tworzenie więzi z innymi. Dlatego kluczowym aspektem w psychoterapii Gestalt jest relacja terapeutyczna zorientowana na otwartość, poszanowanie i poczuciu bezpieczeństwa.

Psychoterapia
Oparta na
Współczuciu

Terapia oparta na współczuciu początkowo została opracowana przez profesora Paula Gilberta dla osób dotkniętych z chroniczną i złożoną depresją, z wysokim poczuciem wstydu oraz samokrytycyzmu. Ludzie ci  borykali się ze standardowymi terapiami, w których uczyli się (w większości w sposób poznawczy), że ich wstyd nie jest w większości przypadków adekwatny, a krytyczne myślenie o sobie jest nadmierne.

Niestety to zrozumienie (zmiana myślenia) nie przekładało się na to jak się czuli. W swojej pracy nad stworzeniem podejścia opartego na współczuciu profesor opierał się na uwzględnieniu ewolucji, neuronauki oraz psychologii społecznej i rozwojowej.

Współczucie dla siebie samego to bycie dla siebie przyjacielem zamiast największym krytykiem. Dla wielu z nas bycie  dla siebie samego życzliwym jest nieznaną umiejętnością stojącą w opozycji do mocno rozwiniętego krytyka. Rozwijanie współczucia dla siebie samego to większa akceptacja siebie oraz zwiększanie umiejętności dbania o siebie na wielu różnych poziomach.

Skontaktuj się ze mną